Przejdź do głównej zawartości

Idą święta, idą święta, każda buzia uśmiechnięta... Konkurs.

Apartment Therapy
Mikołaja mamy już za sobą, a do Świąt Bożego Narodzenia coraz bliżej. Miałam zamiar napisać trochę o moim wyobrażeniu o świętach w duchu prostoty, lecz pomyślałam, że tym razem oddam głos Wam, moi drodzy Czytelnicy. Ogłaszam więc minikonkurs. Czekam na Wasze przemyślenia na temat sposobu spędzania Świąt Bożego Narodzenia w duchu „mniej znaczy więcej”.

Podzielcie się proszę pomysłami i patentami na to, jak mądrze spędzić Święta, jak nie dać się zwariować w tym okresie komercyjnej gorączki, jak poradzić sobie z kwestią prezentów, dekoracji, odwiedzin, gotowania, jedzenia (a czasem przejedzenia).

Nie musicie poruszać wszystkich tematów, które zaproponowałam, napiszcie po prostu o tym, co dla Was jest ważne w tym czasie. Albo z czym nie dajecie sobie rady. Albo co Was w kontekście Świąt drażni. Bez czego Święta nie byłyby dla Was prawdziwymi Świętami, a z czego z łatwością możecie zrezygnować. Pełna dowolność. Mile widziane ewentualne zdjęcia.
Autor lub autorka najciekawszej wypowiedzi zostanie nagrodzony(-a) książką „Sztuka prostoty” Dominique Loreau.

Na odpowiedzi czekam do 19 grudnia, chciałabym ogłosić wyniki jeszcze przed Bożym Narodzeniem.
Przesyłajcie wypowiedzi na mój adres mailowy, ajka74@gazeta.pl. Zapraszam do udziału zarówno stałych, jak i nowych Czytelników. Najciekawsze wypowiedzi zostaną opublikowane w blogu. Oczywiście gwarantuję anonimowość.

Popularne posty z tego bloga

Memento vivere

Gdy w ostatnim wpisie dzieliłam się z Wami radością życia, w komentarzach słusznie zauważyliście, że takie podejście nie dla każdego jest oczywiste, proste, naturalne, wrodzone. Niektórzy muszą się go nauczyć czy też wyćwiczyć.  Czy można nauczyć się cieszyć z faktu, że oto widzimy narodziny nowego dnia, że dane nam jest przeżyć kolejną dobę? Sposobów na to jest wiele, myślę, że taka radość może przyjść na co najmniej dwa.  Pierwszy, dość brutalny i gwałtowny: przez doświadczenie własnej lub cudzej poważnej choroby, wypadku, otarcie się o śmierć lub utratę kogoś ważnego, bliskiego, kochanego, zachodzi proces uświadamiania sobie własnej śmiertelności, kruchości życia, jego ulotności, nieuchronności śmierci. Drugi: gdy ten sam proces następuje powoli, pod wpływem doświadczenia życiowego, upływu czasu, obserwacji świata i własnej refleksji.
Czytaj więcej

Ajka Minimalistka - kolejny rozdział

Zgodnie z zapowiedzią rozpoczynam kolejny rozdział. Prosty blog - czyli to miejsce, niestety nie odpowiada już moim potrzebom. To znaczy nie odpowiada mi ta platforma, na której go piszę, blogspot. Jej niedostosowanie do moich obecnych wymagań nie tłumaczy oczywiście rzadkiej publikacji tekstów w ostatnich latach, ale prawdą jest, że na pewno nie pomagało w pisaniu. Nie ma co jednak szukać wymówek czy wytłumaczeń.  Prosty blog pozostaje tutaj, nie znika. Wiem, że są wśród Was osoby, które wciąż lubią wracać do starych wpisów. Jednak od teraz nowe treści będę publikować w nowym miejscu, do którego serdecznie Was zapraszam. Moje nowe blogowe gospodarstwo nazywa się Ajka Minimalistka i znajdziecie go pod tym adresem . Będą się tam pojawiać nie tylko wpisy, ale również w osobnej zakładce można znaleźć wszystkie odcinki podcastu, który nagrywam od kilku miesięcy.  Zapraszam, do poczytania, posłuchania i zobaczenia! 
Czytaj więcej

Uniform minimalistki

Temat osobistego uniformu obracam w głowie już od kilku lat, co najmniej. Jednak jeszcze do niedawna nie czułam się gotowa na to, by ostatecznie zdefiniować go dla siebie. Owszem, wiedziałam, że ciągnie mnie w tym kierunku i że coraz bardziej zbliżam się do wprowadzenia go w życie na co dzień. Jednak jeśli obserwowaliście, być może, moje materiały o kolorowej szafie minimalistki na YouTube , w cyklu, w ramach którego zaprezentowałam całą swoją kapsułową garderobę na wszystkie pory roku, mogliście zauważyć, że wprawdzie mój styl i zestawy ubraniowe były już dość wyraziste i powtarzalne, trudno było by nazwać je uniformem.  Tak jednak się złożyło, że w międzyczasie zmieniłam tryb życia poprzez powrót do oprowadzania po Krakowie (już nie tylko po Wawelu, jak było parę lat temu), więc o wiele częściej wychodzę pracować poza dom. Oczywiście wymusiło to dostosowanie zawartości szafy i pewne jej uzupełnienia. A jednocześnie kilka ubrań z niej wywędrowało. Z powodu zużycia, ale też zmian
Czytaj więcej