Po niedawnym wpisie o planowanych zmianach w umeblowaniu mieszkania napisała do mnie pewna sympatyczna stała Czytelniczka. Pozwolę sobie zacytować: „jestem właśnie na etapie kupowania mieszkanka (jedynych 34 metrów - kawalerka) (...). Zmagam się z otoczeniem, które nalega bym kupiła większe mieszkanie (no bo kto kupuje kawalerki, a dwa pokoje to wygoda, standard) ja jednak obstaję przy swoim zdaniu, bowiem większe mieszkanie oznaczałoby sporo większy kredyt, a co za tym idzie... niepokój. Cóż mi po sypialni, skoro noce spędzone w niej będą niespokojne ze względu na duże raty kredytu...”
Moim zdaniem Czytelniczka ma rację, nie chcąc obciążać się zbyt wysokim kredytem i nie ulegając naciskom otoczenia. To prawda, że małe mieszkania czy domy postrzegane są jako rozwiązania dla niezamożnych, dla osób na dorobku, samotnych, starszych, jako niewygodna konieczność w określonych okolicznościach życiowych. Zgodnie z powszechnym przekonaniem, są etapem przejściowym, tymczasowym. Za wszelką cenę należy dążyć do posiadania jak największej przestrzeni mieszkalnej. Bo małe rzekomo jest niewygodne. Czyżby?
Staje mi przed oczami potężny dom moich znajomych, którzy po kilku latach mieszkania w bloku na pięćdziesięciu paru metrach, postanowili iść na całość i wybudowali sobie niemal pałac. Kosztem olbrzymiego kredytu oczywiście. I co? I ten prawie pałac, wprawdzie wielki, wcale nie jest miejscem, w którym chciałoby się mieszkać i zestarzeć. Cała para poszła w gwizdek, że tak powiem. Niefunkcjonalny, niepraktyczny, nieprzytulny, nieprzemyślany. Trudny do posprzątania. Kusi złodziei, były już próby włamania.
A tymczasem znam wiele małych mieszkań, kawalerek lub dwupokojowych, a nawet jeden dość kompaktowy dom, które chociaż nie oferują dużej powierzchni, jednak są wygodne, przyjemne, wcale nie ciasne. Klucz do sukcesu? Jak mawiał Zwierzak z Muppetów: „Myśleć, myśleć, myśleć!”.
Każdą przestrzeń, i tę wielką, i tę malutką, należy urządzać w sposób przemyślany. Dać sobie czas, podpatrywać ciekawe pomysły i nietypowe rozwiązania. Przeanalizować swoje potrzeby, sposoby spędzania czasu. Plany na przyszłość (np. dzieci czy praca w domu). Zacząć od przestudiowania planu mieszkania, pobawić się, rysując możliwe układy umeblowania, czy przekładając powycinane z papieru małe modele mebli. Wiele osób zaczyna urządzanie mieszkania od wizyty w sklepie z meblami. A tymczasem, podobnie jak w przypadku kompletowania garderoby, sklep powinien być ostatnim etapem, zaczynać należy od planowania i dostosowania zakupów do potrzeb.
Z perspektywy dziewięciu już lat mieszkania na niewielkiej przestrzeni mogę z całą stanowczością stwierdzić, że małe mieszkanie nie musi być wyrokiem. Urządzone odpowiednio do potrzeb właścicieli może być nie tylko etapem przejściowym, lecz rozwiązaniem na dłużej. Fakt, nie uniknęliśmy pewnych błędów, jak każdy. Jednak nie było ich wiele, za to udawało się dostosowywać otaczającą przestrzeń do zmieniających się warunków życiowych i wymagań.
Czy to znaczy, że nie chcielibyśmy dysponować większą przestrzenią? Ależ skąd. Chcielibyśmy, ale nie jest to sprawa pilna. Na razie tu nam wygodnie. Małe mieszkanie ma wiele zalet. Chociażby mniejsze koszty utrzymania. Łatwo utrzymać go w porządku i czystości. Przytulność.
Może też być jednak koszmarem - gdy jest zatłoczone meblami i przedmiotami, gdy umeblowanie jest niewłaściwie dobrane do rozmiarów wnętrza. Jeśli kolorystyka zamiast optycznie go powiększać, przytłacza i dusi.
Fajnie jest mieć dużo miejsca. Przestronne mieszkanie, średniej wielkości dom. Nie warto jednak tracić sił, wytężać się ponad miarę, katować potężnym kredytem, odmawiając sobie przez lata wszystkiego, byle tylko spłacić obciążające raty. Myślę, że lepiej jest na pewnym etapie życia pomieszkać w mniejszym lokum, do czasu, aż na tyle okrzepnie się finansowo, by móc przenieść się do czegoś większego. A jeśli ten etap nigdy nie nastąpi (a może tak się stać)? Cóż, jak wspomniałam wcześniej, małe mieszkanie nie musi być wyrokiem. Może być rozsądnym i funkcjonalnym wyborem. Nawet na całe życie.
Następnym razem podzielę się z Wami obserwacjami zebranymi przez te dziewięć lat co do tego, jakimi zasadami kierować się, urządzając małe mieszkania, a przed jakimi błędami lepiej się strzec.