Przejdź do głównej zawartości

Recepta na urodę

Im dłużej się nad tym zastanawiam, tym bardziej jest to jasne. Co robić, żeby dobrze wyglądać i dobrze czuć się w swojej skórze, a nie musieć spędzać zbyt wiele czasu na dbanie o siebie, o swoje ciało i o garderobę? Odpowiedź jest banalnie prosta:

Poznać siebie. 

Co zabawne, to recepta nie tylko na dobry wygląd. Także na osiągnięcia zadowolenia z życia jako takiego. Bo przecież gdy wiesz, czego potrzebujesz, kim jesteś, o czym marzysz, czego pragniesz, co lubisz, łatwiej wyeliminować to, co do pragnień, marzeń, upodobań i potrzeb nie pasuje, a w zamian zastąpić te elementy innymi, odpowiednimi.

Co oznacza poznanie siebie w kontekście ciała, szafy i urody? Przede wszystkim zadanie sobie wielu pytań,  a poza tym często stosowanie metody prób i błędów.

Zrozumienie swojej sylwetki, kształtu głowy i twarzy, naturalnej kolorystyki. Poznanie potrzeb cery i włosów. Dobranie sposobu odżywiania do swoich upodobań i zapotrzebowania organizmu. Aktywności fizycznej do gustu i możliwości czasowych. Znalezienie takiego zestawu kosmetyków pielęgnacyjnych i upiększających, który będzie dawał maksymalne efekty przy minimalnym wysiłku, nie wymagając zbyt wiele czasu i zachodu. 
Skomponowanie funkcjonalnej garderoby, dobranej do typu urody, upodobań i stylu życia właścicielki. Wybór fryzury, która będzie podkreślała walory twarzy, a jednocześnie będzie łatwa w utrzymaniu, bez konieczności wydawania fortuny na koloryzację, stylizację i inne „acje” ani regularnego przesiadywania u „fryzologa”. 

W teorii proces ten wydaje się łatwy, w praktyce wymaga czasu i wysiłku. Pocieszeniem może być fakt, że gdy raz już się ten wysiłek wykona, efekty pozostaną na lata. Zgromadzona w ten sposób wiedza i umiejętności nie przepadną, lecz będą służyć do końca życia. W miarę upływu czasu trzeba będzie się dostosowywać do zmian, które on ze sobą przynosi, ale podstaw na pewno nie trzeba już będzie uczyć się na nowo. 

Ponadto wprawdzie na etapie poznawania siebie trzeba zainwestować czas, uwagę, siły, a czasem i trochę pieniędzy, lecz pozytywne efekty odczuwa się dość szybko, a, co najważniejsze, na co dzień.
Chociażby dlatego, że przygotowanie się do wyjścia z domu nie będzie wymagać czasu ani nie będzie powodować stresu, jeśli Twoja szafa jest przyjaznym i przemyślanym zespołem, gotowym na każdą okoliczność. Poranna toaleta też nie będzie męczącą walką z naturą, jeśli zamiast próbować namalować sobie twarz na nowo, skupisz się tylko na podkreśleniu atutów lub lekkiej korekcie tego, co skorygowania wymaga. A zamiast godzinami układać włosy szybko uczeszesz się tak, by wyglądać korzystnie nawet po nieprzespanej nocy.

Oczywiście w każdej z tych dziedzin można szukać pomocy fachowców: w skomponowaniu garderoby, doborze fryzury, nauce pielęgnacji i makijażu, ale podstawową część pracy musisz wykonać sama. Zgromadzić wiadomości i umiejętności, utrwalić je i stosować na co dzień. Na szczęście żyjemy w czasach dostępności informacji, mając dostęp do internetu stosunkowo szybko i łatwo można zebrać wiedzę właściwie z każdej dziedziny, także na temat dbania o urodę czy komponowania stroju. A potem pozostaje tylko stosować te wiadomości w praktyce.

Popularne posty z tego bloga

Memento vivere

Gdy w ostatnim wpisie dzieliłam się z Wami radością życia, w komentarzach słusznie zauważyliście, że takie podejście nie dla każdego jest oczywiste, proste, naturalne, wrodzone. Niektórzy muszą się go nauczyć czy też wyćwiczyć.  Czy można nauczyć się cieszyć z faktu, że oto widzimy narodziny nowego dnia, że dane nam jest przeżyć kolejną dobę? Sposobów na to jest wiele, myślę, że taka radość może przyjść na co najmniej dwa.  Pierwszy, dość brutalny i gwałtowny: przez doświadczenie własnej lub cudzej poważnej choroby, wypadku, otarcie się o śmierć lub utratę kogoś ważnego, bliskiego, kochanego, zachodzi proces uświadamiania sobie własnej śmiertelności, kruchości życia, jego ulotności, nieuchronności śmierci. Drugi: gdy ten sam proces następuje powoli, pod wpływem doświadczenia życiowego, upływu czasu, obserwacji świata i własnej refleksji.

Ajka Minimalistka - kolejny rozdział

Zgodnie z zapowiedzią rozpoczynam kolejny rozdział. Prosty blog - czyli to miejsce, niestety nie odpowiada już moim potrzebom. To znaczy nie odpowiada mi ta platforma, na której go piszę, blogspot. Jej niedostosowanie do moich obecnych wymagań nie tłumaczy oczywiście rzadkiej publikacji tekstów w ostatnich latach, ale prawdą jest, że na pewno nie pomagało w pisaniu. Nie ma co jednak szukać wymówek czy wytłumaczeń.  Prosty blog pozostaje tutaj, nie znika. Wiem, że są wśród Was osoby, które wciąż lubią wracać do starych wpisów. Jednak od teraz nowe treści będę publikować w nowym miejscu, do którego serdecznie Was zapraszam. Moje nowe blogowe gospodarstwo nazywa się Ajka Minimalistka i znajdziecie go pod tym adresem . Będą się tam pojawiać nie tylko wpisy, ale również w osobnej zakładce można znaleźć wszystkie odcinki podcastu, który nagrywam od kilku miesięcy.  Zapraszam, do poczytania, posłuchania i zobaczenia! 

Uniform minimalistki

Temat osobistego uniformu obracam w głowie już od kilku lat, co najmniej. Jednak jeszcze do niedawna nie czułam się gotowa na to, by ostatecznie zdefiniować go dla siebie. Owszem, wiedziałam, że ciągnie mnie w tym kierunku i że coraz bardziej zbliżam się do wprowadzenia go w życie na co dzień. Jednak jeśli obserwowaliście, być może, moje materiały o kolorowej szafie minimalistki na YouTube , w cyklu, w ramach którego zaprezentowałam całą swoją kapsułową garderobę na wszystkie pory roku, mogliście zauważyć, że wprawdzie mój styl i zestawy ubraniowe były już dość wyraziste i powtarzalne, trudno było by nazwać je uniformem.  Tak jednak się złożyło, że w międzyczasie zmieniłam tryb życia poprzez powrót do oprowadzania po Krakowie (już nie tylko po Wawelu, jak było parę lat temu), więc o wiele częściej wychodzę pracować poza dom. Oczywiście wymusiło to dostosowanie zawartości szafy i pewne jej uzupełnienia. A jednocześnie kilka ubrań z niej wywędrowało. Z powodu zużycia, ale też zmian