Nadal pracuję intensywnie nad książką, więc aby blog całkiem nie zardzewiał, przenoszę kolejne wpisy z likwidowanego blogu kulinarnego, tym razem rodzinny przepis na buchty:
Mam dwa ulubione kulinarne określenia z gatunku enigmatycznych i przerażających początkujących kucharzy: „dodać wody, ile zabierze” oraz „wyrabiać, aż zacznie odstawać od ręki i od miski”. Przestają one być takie straszne, gdy nabierze się doświadczenia i wie, jak owo „zabieranie” i „odstawanie” mają w praktyce wyglądać, ale dla debiutanta mogą być źródłem sporego stresu.
Takie mam właśnie doświadczenia z przepisem, którym dzielę się dzisiaj - buchty drożdżowe.
Gdy stawiałam swoje pierwsze kroki jako świeżo upieczona gospodyni domowa, a po rodzinie mojego Ukochanego zaczęły krążyć plotki, że „Wujek tak schudł, bo Ciocia nie potrafi gotować” ;-), bardzo zależało mi na wykazaniu się kuchennymi talentami. Przepis na buchty dostałam od Mamy, z szacownego pożółkłego zeszytu z przepisami i wycinkami. Mama powiedziała, że dam radę.
Fakt, przepis sam w sobie nie wydawał się skomplikowany. Jednak gdy zabrałam się do wyrabiania ciasta, natknęłam się na owo zagadkowo brzmiące polecenie: „wyrabiać, aż zacznie odstawać od ręki i od miski”. Tak też uczyniłam. Nie miałam jednak bladego pojęcia, co to „odstawanie” naprawdę oznacza. Czy ciasto ma się w ogóle nie przyklejać do miski? Czy tylko trochę? W obawie, że wypiek się nie uda, wyrabiałam w pocie czoła przez bitą godzinę!!! W końcu rozbolała mnie dłoń, stwierdziłam więc, że trudno, najwyżej będzie zakalec.
Nie zdziwi Was pewnie, gdy napiszę, że tak delikatnego i jedwabistego ciasta drożdżowego nie udało mi się już nigdy później upiec... Nie miałam już więcej zapału na godzinne wyrabianie ciasta.
Jedno jest pewne, zbyt długie wyrabianie ciastu drożdżowemu nie może zaszkodzić.
Wy oczywiście nie musicie wyrabiać go tak długo, ale im dłużej, tym bułeczki będą delikatniejsze. W oryginalnym przepisie figuruje biała mąka, ja do takich wypieków używam jednak ostatnio „Pełnoziarnistej” firmy Lubella. Co do jej rzekomej pełnoziarnistości mam pewne wątpliwości (do rymu nawet), bo jest dość jasna, a producent nie podaje niestety na opakowaniu ani w swojej witrynie internetowej informacji, jaki to typ. Na pewno jest jaśniejsza od mąki graham. Używam ją zamiast pszennej chlebowej w przepisach na chleb, a także we wszystkich przepisach opartych na białej mące, nie zmieniając proporcji. Daleko jej do razowej, ale sprawdza się świetnie, wypieki wyrastają jak marzenie i są bardzo smaczne.
Buchty w tym wydaniu są bardzo mało słodkie, świetne jako pieczywo śniadaniowe, np. do twarożku, masła, dżemu, miodu czy powidła. Można oczywiście nadziać je przed pieczeniem konfiturą lub powidłem, ja jednak wolę wersję bez nadzienia, tak, by każdy mógł sam sobie wybrać dodatki.
Cały urok tego wypieku polega na jego formie, bułeczki wyrastając, zrastają się i tworzą jakby jedno ciasto. Wyglądają jak plaster miodu, lecz potem łatwo się rozdzielają.
Lekko pełnoziarniste buchty
500 g mąki pszennej (białej lub Lubelli pełnoziarnistej)
7 g suszonych drożdży (lub 30 g świeżych)
4 żółtka
1 jajo
250 ml mleka (użyłam sojowego)
80 g masła
100 g fruktozy (lub cukru)
szczypta soli,
łyżeczka esencji waniliowej (domowej roboty, przepis tutaj)
opcjonalnie: drobno otarta skórka z cytryny
Do formowania bułeczek dodatkowo 50 g masła.
Mleko podgrzać z masłem do roztopienia tłuszczu. Ostudzić, aż będzie lekko ciepłe (letnie).
Żółtka i jajo utrzeć z fruktozą. Dodać do nich mąkę wymieszaną z suszonymi drożdżami, mleko z rozpuszczonym masłem, esencję waniliową (oraz ewentualnie startą skórkę cytrynową), szczyptę soli.
(Jeżeli używamy świeżych drożdży, należy najpierw przygotować z nich rozczyn, rozcierając je z łyżeczką fruktozy lub cukru i niewielką ilością ciepłego mleka. Rozczyn dodajemy na tym samym etapie, na którym dodaje się suszone drożdże).
Wyrabiać, aż ciasto zacznie odstawać od miski i od ręki ;-) Przełożyć do miski lekko posmarowanej olejem, przykryć ściereczką, odstawić w ciepłe miejsce do wyrośnięcia na około godzinę.
Okrągłą tortownicę (moja ma średnicę 25 cm) wyłożyć papierem do pieczenia. Gdy chcę uzyskać mniejsze buchty, piekę je w prostokątnej blasze o wym. 24 x 28 cm.
Rozpuścić 50 g masła. Dłonie moczyć w tłuszczu i formować z ciasta kule wielkości pączka, układać blisko obok siebie. Piekarnik rozgrzać do temp. 180 stopni, buchty przykryte ściereczką odstawić do wyrośnięcia na czas nagrzewania się pieca.
Wstawić blachę do rozgrzanego piekarnika, piec buchty około 35 do 40 minut. Można sprawdzić drewnianym patyczkiem, czy się upiekły.
Podawać po ostygnięciu, ciasto drożdżowe na ciepło podobno jest niezdrowe ;-)
