Chyba już wspominałam, że moja Prababcia była Cyganką. Może dlatego zawsze z wiosną czuję silną potrzebę wyruszenia w drogę, zmiany otoczenia chociaż na chwilę. Nie zawsze ulegam temu pragnieniu, czasem nie jest to możliwe, ale w tym roku okoliczności sprzyjają. Wybywam więc na tydzień, ale zważywszy, że ostatnio nie publikowałam częściej niż raz na tydzień, chyba ta nieobecność nie będzie bardzo widoczna. W tym czasie nie będę również odpowiadać na e-maile i komentarze. Do zobaczenia niedługo, dołączam do najbliższego taboru!
Przeglądałyśmy niedawno z moją przyjaciółką Kasią stare zdjęcia. Na jednym z nich zobaczyłam osobę, która wydała mi się znajoma. Zapytałam: co to za baba? - Jak to, nie poznajesz, przecież to Ty!
Po bliższym przyjrzeniu się stwierdziłam, że to prawda. Ja, jak najbardziej ja, w całej okazałości. Po krótkich obliczeniach ustaliłyśmy datę powstania tej fotografii na 2001 rok. Dla mnie rok trudny, zapamiętałam go nie tylko z powodu zamachu na WTC z 11 września. Bardzo byłam wtedy zagubiona, nieszczęśliwa, samotna, chociaż wciąż wśród ludzi. Poszukująca miłości, stabilizacji, bezpieczeństwa, a jednocześnie często działająca na własną szkodę. Bardzo źle, wręcz fatalnie czułam się w swojej skórze. To chyba był czas mojej prawie rekordowej wagi, chociaż wydaje mi się, że w najbliższych miesiącach jeszcze bardziej przytyłam (ale nie chcę tego pamiętać).
Gdy zobaczyłam to zdjęcie, przeraziłam się, ale też pomyślałam, że chcę go zachować na pamiątkę. I pokazać światu, co może wydać się Wam dz…
Po bliższym przyjrzeniu się stwierdziłam, że to prawda. Ja, jak najbardziej ja, w całej okazałości. Po krótkich obliczeniach ustaliłyśmy datę powstania tej fotografii na 2001 rok. Dla mnie rok trudny, zapamiętałam go nie tylko z powodu zamachu na WTC z 11 września. Bardzo byłam wtedy zagubiona, nieszczęśliwa, samotna, chociaż wciąż wśród ludzi. Poszukująca miłości, stabilizacji, bezpieczeństwa, a jednocześnie często działająca na własną szkodę. Bardzo źle, wręcz fatalnie czułam się w swojej skórze. To chyba był czas mojej prawie rekordowej wagi, chociaż wydaje mi się, że w najbliższych miesiącach jeszcze bardziej przytyłam (ale nie chcę tego pamiętać).
Gdy zobaczyłam to zdjęcie, przeraziłam się, ale też pomyślałam, że chcę go zachować na pamiątkę. I pokazać światu, co może wydać się Wam dz…
Spokojnego odpoczynku, każdemu się należy. Odpoczywajcie i zbierajcie sił na najbliższy czas.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam Bartosz
Wędrowałam przez większość życia, teraz czas by osiąść, ale i tak mnie goni w drogę... do Polski ;) Co prawda miało być taborem, ale nie będzie na to czasu... na razie... ;)
OdpowiedzUsuń