Pisałam kiedyś o tym, że nie należy porównywać się do innych. Jesteśmy niepowtarzalni i w tym tkwi piękno człowieka - każdy jest odmienny. Nikt nie jest lepszy ani gorszy.
Porównywanie się nie ma sensu z wielu względów, ale wiem, że trudno się od niego odzwyczaić. Od dzieciństwa jesteśmy w nim ćwiczeni, ale przede wszystkim tkwi w naszej naturze, wychowanie i kultura jedynie wzmacniają tę tendencję. Można jednak starać się nad nią panować i pamiętać o tym, że nie służy rozwojowi.
Myślałam sobie o tym ostatnio, że warto go unikać jeszcze z jednego ważnego powodu. Podstawą do porównania jest dokonanie oceny człowieka, do którego się przymierzamy, a nasze postrzeganie innych ludzi jest przecież bardzo fragmentaryczne, nigdy nie znamy całości obrazu. Nie siedzimy innym w głowach, nie znamy dokładnie ich historii, nie wiemy, co ich gryzie po nocach. Ktoś, kto wydaje się nam uosobieniem sukcesu, może w zaciszu domowym wypłakiwać sobie oczy z samotności albo upijać się do lustra. Śmierdzący moczem kloszard śpiący na kartonach pod mostem może być całkiem zadowolonym z życia gościem. Uwielbiana przez tłumy medalistka przyznaje się do ciężkiej depresji. Piękna kobieta, której zazdrościmy sylwetki i powodzenia, nie potrafi cieszyć się życiem, bo w dzieciństwie padła ofiarą molestowania. Pozornie kochające się małżeństwo za zamkniętymi drzwiami okazuje się być związkiem kata i ofiary. Przykłady, realne i hipotetyczne, można by mnożyć bez końca.
Nie wiesz, doprawdy nie masz bladego pojęcia, co dokucza twojemu bliźniemu, nie wiesz, przez co przeszedł, zanim znalazł się tam, gdzie jesteś. Bardzo lubię to angielskie powiedzenie, że nie należy oceniać ani krytykować innego człowieka, zanim nie przejdzie się mili w jego butach. Rzecz jednak w tym, że nawet próbując postawić się w sytuacji innego człowieka, wyobrazić sobie, co on czuje i czego doświadczył, nadal mamy tylko pewne pojęcie, wyobrażenie, wciąż widzimy tylko fragment rzeczywistości, na dodatek zniekształcony przez nasze własne postrzeganie, przefiltrowany przez naszą osobistą historię i sposób patrzenia na świat.
Porównując się z innymi, porównujesz się wyłącznie do swojej wizji tych osób, czyli torturujesz się (albo łechcesz swoją próżność) obrazem, który istnieje tylko w twojej głowie. Nie porównuj się więc z nikim ani nie oceniaj ludzi, nic dobrego z tego nie wyniknie.
 |
| Zdjęcie z banku zdjęć Jest Rudo |