Przejdź do głównej zawartości

Minimalizm na przedwiośniu

Wiele razy mówiłam o tym, że jestem za wykorzystywaniem naturalnego rytmu przyrody do osobistych celów. Dlatego uważam podejmowanie noworocznych postanowień za obciążone znacznym ryzykiem niewykonania. Bo środek zimy w naszej strefie klimatycznej to czas, kiedy człowiek ma największą ochotę zaszyć się pod kocem i wcinać czekoladę ze smalcem, a nie mozolnie pokonywać swoje słabości. Co nie znaczy, że w ogóle się nie da i że to nie ma sensu, a jedynie, że może być o wiele trudniej uzyskać trwałe rezultaty niż kilka miesięcy później. 

Wiem, że w tej chwili, gdy zima sobie o nas przypomniała, za oknem biało i mrozy trzymają, nie wierzycie jeszcze do końca, że wiosna jednak do nas przyjdzie. Marzec jednak już się zaczął, za miesiąc Wielkanoc. Koniec zimy bliżej niż dalej. 

Kalina wonna w ogrodzie moich Rodziców

Moim zdaniem przedwiośnie i wiosna to jeden z najlepszych momentów na wprowadzanie zmian i wszelkiego rodzaju działania mające na celu tzw. ogarnięcie się. Po zimie każdy, nawet te osoby, które lubią zimę (jak ja, ale, zaznaczam, nie zawsze ją lubiłam), nie może doczekać się powrotu ciepłych i słonecznych dni, powiewu świeżego powietrza, radosnego śpiewu ptaków. I aż chce się działać, wymiatać kurz z kątów, pozbywać się tego, co zbędne i zużyte! Drugim niemal równie dobrym jest przełom lata i jesieni, gdy jest się wypoczętym po wakacjach (przynajmniej w teorii), a praca nad sobą i swoim otoczeniem jest częścią procesu przygotowania się do zimy. 

W tym roku chciałam Was więc zaprosić do tego, byście przygotowali się do wiosny, korzystając z tego praktycznego narzędzia, jakim jest minimalizm. Zaproszenie to kieruję przede wszystkim do osób początkujących, stawiających pierwsze kroki na tej drodze, być może jeszcze niewiedzących, od czego i jak zacząć. Ale również do tych, które nie są już początkujące, ale potrzebują impulsu, zachęty i nowej energii do zmian, małych lub większych.
Czego możecie się spodziewać na najbliższych tygodniach? Na pewno więcej niż jednego wpisu w tygodniu, jak było w ostatnim czasie. Będę dzielić się z Wami swoimi obserwacjami i doświadczeniem, przechodząc przez poszczególne obszary przestrzeni mieszkalnej czy grupy przedmiotów. Będę pisać o praktycznych sposobach na przedwiosenne ogarnięcie siebie i otoczenia. O przedwiosennych porządkach i pozbywaniu się niepotrzebnych rzeczy. Odświeżaniu siebie, wnętrza, garderoby etc. O tym, jak złapać wiosenny wiatr w żagle, nabrać energii i rozpędu na nadchodzące cieplejsze miesiące. Odpowiadać na Wasze konkretne pytania i potrzeby, jeśli zechcecie się nimi ze mną podzielić w komentarzach, e-mailach i w mediach społecznościowych. Uzupełnieniem wpisów będą oczywiście materiały wideo na moim kanale w serwisie YouTube

Celowo nie używam określenia „wyzwanie”, bo tego rodzaju akcje znajdziecie na przykład u Kasi z bloga Simplicite i Kasia jest w tym naprawdę dobra. Jednak źle reaguję na hasło „wyzwanie”, a przynajmniej w wydaniu „zorganizowanym”, zawsze tak miałam, działa to na mnie raczej blokująco. Nie oznacza to, że mam cokolwiek przeciwko wyzwaniom, po prostu wiem, że nie każdy je lubi. Ja wolę zachęty, sugestie i luźne propozycje. Albo zadania, które sama sobie wyznaczam.

Na razie zostawiam Was z życzeniami miłego sobotniego wieczoru i jeszcze jednym obrazem z ogrodu moich Rodziców. Oczary pod śniegiem:


Jeśli macie jakieś pytania lub sugestie, o czym chcielibyście poczytać w ramach przedwiosennego cyklu, nie wahajcie się zostawić komentarza lub napisać do mnie e-maila (ajka@prostyblog.com). 

Popularne posty z tego bloga

Memento vivere

Gdy w ostatnim wpisie dzieliłam się z Wami radością życia, w komentarzach słusznie zauważyliście, że takie podejście nie dla każdego jest oczywiste, proste, naturalne, wrodzone. Niektórzy muszą się go nauczyć czy też wyćwiczyć.  Czy można nauczyć się cieszyć z faktu, że oto widzimy narodziny nowego dnia, że dane nam jest przeżyć kolejną dobę? Sposobów na to jest wiele, myślę, że taka radość może przyjść na co najmniej dwa.  Pierwszy, dość brutalny i gwałtowny: przez doświadczenie własnej lub cudzej poważnej choroby, wypadku, otarcie się o śmierć lub utratę kogoś ważnego, bliskiego, kochanego, zachodzi proces uświadamiania sobie własnej śmiertelności, kruchości życia, jego ulotności, nieuchronności śmierci. Drugi: gdy ten sam proces następuje powoli, pod wpływem doświadczenia życiowego, upływu czasu, obserwacji świata i własnej refleksji.

Ajka Minimalistka - kolejny rozdział

Zgodnie z zapowiedzią rozpoczynam kolejny rozdział. Prosty blog - czyli to miejsce, niestety nie odpowiada już moim potrzebom. To znaczy nie odpowiada mi ta platforma, na której go piszę, blogspot. Jej niedostosowanie do moich obecnych wymagań nie tłumaczy oczywiście rzadkiej publikacji tekstów w ostatnich latach, ale prawdą jest, że na pewno nie pomagało w pisaniu. Nie ma co jednak szukać wymówek czy wytłumaczeń.  Prosty blog pozostaje tutaj, nie znika. Wiem, że są wśród Was osoby, które wciąż lubią wracać do starych wpisów. Jednak od teraz nowe treści będę publikować w nowym miejscu, do którego serdecznie Was zapraszam. Moje nowe blogowe gospodarstwo nazywa się Ajka Minimalistka i znajdziecie go pod tym adresem . Będą się tam pojawiać nie tylko wpisy, ale również w osobnej zakładce można znaleźć wszystkie odcinki podcastu, który nagrywam od kilku miesięcy.  Zapraszam, do poczytania, posłuchania i zobaczenia! 

Uniform minimalistki

Temat osobistego uniformu obracam w głowie już od kilku lat, co najmniej. Jednak jeszcze do niedawna nie czułam się gotowa na to, by ostatecznie zdefiniować go dla siebie. Owszem, wiedziałam, że ciągnie mnie w tym kierunku i że coraz bardziej zbliżam się do wprowadzenia go w życie na co dzień. Jednak jeśli obserwowaliście, być może, moje materiały o kolorowej szafie minimalistki na YouTube , w cyklu, w ramach którego zaprezentowałam całą swoją kapsułową garderobę na wszystkie pory roku, mogliście zauważyć, że wprawdzie mój styl i zestawy ubraniowe były już dość wyraziste i powtarzalne, trudno było by nazwać je uniformem.  Tak jednak się złożyło, że w międzyczasie zmieniłam tryb życia poprzez powrót do oprowadzania po Krakowie (już nie tylko po Wawelu, jak było parę lat temu), więc o wiele częściej wychodzę pracować poza dom. Oczywiście wymusiło to dostosowanie zawartości szafy i pewne jej uzupełnienia. A jednocześnie kilka ubrań z niej wywędrowało. Z powodu zużycia, ale też zmian